Marowijne District
Geschiedenis
Marowijne is ook de thuisbasis van vele Marron dorpen . De Marrons zijn afstammelingen van slaven die eeuwen geleden aan hun Nederlandse meesters zijn ontsnapt, met name slaven die in de 18e eeuw van de enorme plantages van Suriname zijn ontsnapt. Ze vestigden autonomie voor hun binnenlandse nederzettingen door een vredesverdrag van 1760 met Nederland, dat ze niet kon overwinnen.
Albina werd op 13 december 1845 opgericht door August Kappler en werd vernoemd naar zijn vrouw. Albina ligt vlakbij de grens met Frans Guyana. Het is de belangrijkste stad, en het grootste gebied dat niet afstamt van de Nederlanders.
In het begin van de 20e eeuw werd bauxiet ontdekt in het Marowijne-district, wat leidde tot een hausse in de mijnbouw die het hele land aanzienlijk verrijkte. De bauxietindustrie zorgde voor de groei van Moengo dat vanaf 2020 de grootste stad in het district is.
Op 22 juli 1986 begon de Surinaamse Binnenlandse Oorlog . Die nacht veroverde het Jungle Commando onder leiding van Ronnie Brunswijk de controlepost bij Stolkertsijver en opende het vuur op de kazerne in Albina. De burgeroorlog die volgde, leidde tot het bloedbad van Moiwana, waarbij 35 burgers, waaronder vrouwen en kinderen, werden gedood door het nationale leger onder leiding van Dési Bouterse , en grootschalige vernietiging in Albina en Moengo. De burgeroorlog leidde ook tot een vluchtelingencrisis in Frans-Guyana.
Het district heeft ook een grote toeristenindustrie en is de locatie van resorts aan de oceaan in Galibi, die wordt bewoond door een inheemse bevolking.
De hoofdweg voor Marowijne is de Oost-West Verbinding. De afstand tussen Paramaribo en Albina is ongeveer 150 kilometer (95 mijl).
Gezondheidszorg
Resorts
Marowijne is verdeeld in zes resorts ( resorten ):
- Albina (integraal deel van Suriname)
- Galibi (inheems gebied)
- Moengo (Marron autonoom gebied)
- Moengotapoe (Marron autonoom gebied)
- Patamacca (Marron autonoom gebied)
- Wanhatti (Marron autonoom gebied)
dorpen
Referenties
De plaats is in het begin van de 20e eeuw gesticht, nadat in 1916 de Surinaamsche Bauxiet Maatschappij (SBM) in het gebied winbare voorraden bauxiet had ontdekt. De SBM, later omgedoopt in Suriname Aluminium Company (Suralco) was een volledige dochtermaatschappij van de Aluminum Company of America (Alcoa). Aanvankelijk was Moengo alleen via de rivier bereikbaar. De Cotticariver werd bevaarbaar gemaakt voor zeeschepen die te Moengo de bauxiet kwamen ophalen. In 1922 werd de eerste bauxiet geëxporteerd naar Trinidad om van daaruit te worden vervoerd naar de Verenigde Staten van Amerika. Moengo beschikte over een haven met zwaaikom, waar de schepen konden keren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de transporten beveiligd door Amerikaanse soldaten en door de Surinaamse Schutterij.
Eind jaren twintig werd een weg naar Albina aangelegd. In 1955 werd een airstrip (vliegveld) aangelegd, en sinds 1964 is Moengo vanuit Paramaribo via de weg naar Albina bereikbaar (Oost-westverbinding). Door de bouw van de Jules Wijdenboschbrug is de reistijd vanuit Paramaribo nog flink verkort. Daarvoor moest men gebruik maken van de veerverbinding Paramaribo - Meerzorg. Van Langatabbetje loopt een moeizaam onderhouden weg naar Moengo.
